Το Ηραίον της Περαχώρας ήταν ένα ιερό αφιερωμένο στη θεά Ήρα και βρίσκεται σε ένα μικρό όρμο του κορινθιακού κόλπου στο τέλος της χερσονήσου Περαχώρας.
Εκτός από τον ναό της Ήρας, που είναι ασυνήθιστης κατασκευής, έχουν βρεθεί και τα ερείπια αρκετών άλλων κατασκευών, όπως μια στοά σε σχήμα L, μια μεγάλη δεξαμενή, τραπεζαρίες και ένα δεύτερο πιθανό κατάλοιπο προγενέστερου ναού.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Ηραίου επισκέπτεται από χιλιάδες λάτρεις της κουλτούρας και της ιστορίας ανά τον κόσμο κάθε χρόνο.
Ο ιδιαίτερος σχεδιασμός του ναού της Ηρας Ακραίας του 6ου αιώνα π.Χ. σε συνδυασμό με την ειδυλλιακή θέση και τα ερείπια του 9ου αιώνα π.χ. της αψιδωτής δομής παρουσιάζουν ενδιαφέρον τόσο πολιτιστικά όσο και αρχιτεκτονικά.
Το Κανάλι της Κορίνθου, αν και ολοκληρώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν μια ιδέα και ένα όνειρο που χρονολογείται πάνω από 2000 χιλιάδες χρόνια. Αρκετοί άρχοντες της αρχαιότητας ονειρεύτηκαν να διανοίξουν τον Ισθμό. Ο πρώτος που πρότεινε μια τέτοια επιχείρηση ήταν ο τύραννος Περίανδρος τον 7ο αιώνα π.Χ.
Ωστόσο, οι τεχνικές δυνατότητες στην αρχαιότητα κατέστησαν αδύνατη την υλοποίησή του. Αντ ‘αυτού, ανέπτυξε την “Διόλκο”, η οποία εξυπηρετούσε το σκοπό της μεταφοράς πλοίων σε τροχήλατο όχημα και τα μετέφερε από τη μια πλευρά στην άλλη. Τα απομεινάρια της Αρχαίας Δίολκου παραμένουν άθικτα μέχρι σήμερα.
Η ιδέα του ανοίγματος του καναλιού αναζωπυρώθηκε ξανά κατά τα τέλη του 1800. Μετά από αρκετά χρόνια και πολλές δοκιμές, ολοκληρώθηκε τελικά η διώρυγα της Κορίνθου και άρχισε να λειτουργεί στις 25 Απριλίου 1893.
Το κανάλι της Κορίνθου χρησιμοποιείται ακόμα σήμερα, αν και πολλά νεότερα και μεγαλύτερα πλοία είναι πολύ μεγάλα για να περάσουν από αυτό. Ωστόσο, το κανάλι χρησιμοποιείται ακόμα από πολλά μικρότερα πλοία, γιοτ και οργανώνονται επίσης κρουαζιέρες όπου μπορείτε να ταξιδέψετε με πλοίο κατά μήκος του καναλιού.
Σήμερα το κανάλι της Κορίνθου είναι το 2ο πιο επισκέψιμο αξιοθέατο στην Ελλάδα μετά τον Παρθενώνα.
Ο Φάρος χτίστηκε το 1897, ενώ το έτος 1947 ανακαινίστηκε στη σημερινή του μορφή.
Το κτίσμα έχει κάτοψη σχήματος Τ και στη δυτική του πλευρά αναπτύσσεται ο τετράγωνος πύργος με το φωτιστικό κλωβό.
Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής πέτρινου φάρου και είναι ένας από τους 10 ομορφότερους στην Ελλάδα με χιλιάδες φωτογραφίες στα Social Media.
Η δυναστεία των Περσειδών συνεχίστηκε με τον Ηλεκτρύονα, το Σθένελο, γιο του Περσέα κι έπειτα τον Ευρυσθέα, που σκοτώθηκε σε εκστρατεία.
Έπειτα ο τόπος καταλήφθηκε από τους απογόνους του Πέλοπα, Ατρέα και Θυέστη. Ο γιος του Ατρέα, ο Αγαμέμνονας ένωσε κάτω από το ξίφος του όλους τους Έλληνες που κατάκτησαν την Τροία κι έκανε τις Μυκήνες γνωστές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Από τη δόξα και τα πάθη της γενιάς του εμπνεύστηκαν οι τραγικοί ποιητές.
Το μεγαλείο των Μυκηνών κράτησε ως το 1100 π.Χ., οπότε κατέλαβαν την Πελοπόννησο οι Δωριείς. Στους επόμενους αιώνες η καταστροφή συνεχίστηκε και το 468 π.Χ. οι Αργείοι κατέλαβαν την ακρόπολη.
Το 150 μ.Χ. οι Μυκήνες ερημώθηκαν.
Στις Μυκήνες οι επισκέπτες θα θαυμάσουν την «Πύλη των Λεόντων», τα «κυκλώπεια τείχη», το «παλάτι των Ατρειδών», τους Ταφικούς Κύκλους Α’ και Β’, τον περίφημο «Θησαυρό του Ατρέα», τον «τάφο της Κλυταιμνήστρας» και πολλά άλλα κατασκευαστικά έργα.
Χτίστηκε στη δυτική πλευρά του Κυνορτίου όρους τον 4ο αι. π.Χ. από τον Πολύκλειτο και το 2ο αι. π.Χ. η χωρητικότητά του αυξήθηκε.
Κάθε καλοκαίρι στις 14.000 περίπου θέσεις του φιλοξενεί τους λάτρεις του αρχαίου δράματος, που έρχονται να απολαύσουν τα απαράμιλλης αξίας έργα των μεγάλων τραγικών και κωμικών ποιητών.